Περίληψη από τη δημοσιευμένη εργασία του Δημήτρη Μιμή , ψυχολόγου στο περιοδικό Επιθεώρηση της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη – Le Regard Cretois (Κρητική Ματιά)- Νο 39- Δεκ 2012, με τίτλο Ενδοψυχικές Συγκρούσεις στο Έργο του Νίκου Καζαντζάκη ( Ανάλυση μιας προσωπικής ενδοψυχικής σύγκρουσης του Νίκου Καζαντζάκη και η μεταφορά της στο έργο του )
Ο Καζαντζάκης ευρισκόμενος στη Βιέννη το 1922 αντιμετωπίζει προβλήματα απομόνωσης, εγκατάλειψης από πλευράς των φίλων του ως επίσης από τη γυναίκα του Γαλάτεια.
Τα θρησκευτικά του συναισθήματα είναι πολύ ανεπτυγμένα, ο Βούδας και το αυστηρό Υπερ-Εγώ του δεν του επιτρέπουν, παρά την επιθυμία του να αναπτύξει σχέση με την Φρίντα που γνώρισε σε ένα κινηματογράφο της Βιέννης.
Οι ψυχικές συγκρούσεις που αναφάνηκαν από τη γνωριμία αυτή, όπως την περιγράφει στο έργο του ¨Αναφορά στον Γκρέκο¨ είχαν σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση στο πρόσωπό του ενός εκζέματος.
Την περίπτωση αυτή θα την ξανασυναντήσουμε στο μυθιστόρημα ¨Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται¨.
Ο ρόλος του ψυχαναλυτή W. Stekel για την θεραπεία του εκζέματος παρουσιά-ζεται σε αυτό το μυθιστόρημα στο πρόσωπο του παπά-Φώτη ο οποίος μιλά για ψυχικά αίτια της εμφάνισης του εκζέματος στον κεντρικό ήρωα του μυθιστορήματος, Μανολιό.
Δημήτρης Μιμής, ψυχολόγος
